മഹത് വ്യക്തികളുടെ ജയന്തികൾ നമ്മൾ ആഘോഷിക്കുന്നു. കാലാനുസൃതമായ മാറ്റത്തിനായി അത്തരം വ്യക്തികൾ സമൂഹത്തിൽ ഇടപെട്ടിരിക്കും. കാലത്തിന്റെ ആവശ്യമാണ് അത്.
ശിവരാത്രി ആഘോഷവും അതുപോലെതന്നെയാണ്. സ്വയംഭൂവായ ശിവഭഗവാൻ മാനവരാശിയിൽ ഇടപെട്ടുകാണും. ആ ഓർമ്മക്കായി ശിവരാത്രി ആഘോഷിക്കുന്നു.
രാത്രിയെന്നാൽ ഇരുട്ടാണ്. അജ്ഞതയുടെ കൂരിരുട്ട്. സത്ഗുണങ്ങളുടെ വെളിച്ചത്തേക്കാണ് നമ്മൾക്ക് പോകേണ്ടത്. ശരീരബോധം മാത്രമുള്ള ഇന്നത്തെ ജീവിതത്തില്നിന്ന്, ആത്മബോധമുള്ള ജീവിതത്തിലേക്കുള്ള യാത്ര.
കൽപാന്ത്യത്തിൽ, അജ്ഞതയുടെ അന്ധകാരവും, ദുർഗു ണങ്ങളുടെ ഭീകരതയും ലോകത്ത് നിറയുമ്പോൾ മാനവന് ജ്ഞാനപ്രകാശം നല്കി തിരിച്ചറിവിന്റെ പ്രകാശത്തിലേക്ക് നയിച്ച്, മംഗളത്തിനായി ഉപവാസവും ജാഗരണവും തന്ന്, ജീവിതം ദിവ്യവും തിളക്കമുള്ളതുമാക്കാന് ഭഗവാന് പ്രേരിപ്പിക്കുന്നു.
ശ്രീകൃഷ്ണനും, ശ്രീരാമനും, ഗണപതിയും, മഹാവിഷ്ണുവും, അനേകദേവീദേവന്മാരും ശിവലിംഗത്തെ പൂജിക്കുന്നതായാണ് ചിത്രങ്ങളിൽ കണ്ടിട്ടുള്ളത്. ദേവാധിദേവനാണ്. മഹാദേവനാണ്. മുഴുവൻ വിശ്വത്തിലെ മാനവരുടെ ബന്ധുവും മാതാപിതാവും. സർവ്വ ആത്മാക്കളുടേയും നാഥൻ. ആ നാഥൻ തരുന്ന ജ്ഞാനാമൃതം തന്നെയാണ് രാജയോഗത്തിലൂടെ പഠിക്കുന്നത്.